Па Амэрыцы, Афрыцы, Азіі
Я вандрую душою сагрэтаю.
Бачу сьвет. А жыву без фантазіі,
Толькі думкі ірвуцца ракетаю.
Думкі-мары, як іскры гарачыя,
Узьлятаюць і гаснуць апоўначы.
Гэтым думкам імклівым удзячны я,
Бо нясуць мне надзею, гамонячы.
Можа раптам фантазія зьявіцца, –
Прывітаю красуню цікавую.
Можа станецца лепшай настаўніцай,
Спадзяюся – і ў роздуме плаваю.
Дзесьці ціснуцца цені халодныя,
Воддаль туляцца вобразы цьмяныя,
Ды парывы мае не бясплодныя:
Набіраюцца словы крамяныя.
I пачуцьці ў пяшчоце гадуюцца.
Мне здаецца, сьпяваю ў экстазе я.
Словы – мармур. Палацы будуюцца.
Будзе жыць у палацах фантазія.
|
|
